หัวใจสำคัญของการเป็นคริสเตียน…คือการใช้ชีวิตเพื่อพระคริสต์
การเป็นคริสเตียน ไม่ได้แปลว่าเราจะไม่ทำบาปอีกต่อไป…แน่นอนเราย่อมผิดพลาดและล้มลง เหมือนกับมนุษย์ธรรมดาทั่วไปที่ไม่สมบูรณ์ แต่สิ่งที่ทำให้คริสเตียนแตกต่างจากผู้ที่ไม่เชื่อพระเจ้า คือเมื่อเราตระหนักในความผิดพลาด สำนึกผิด แต่ตั้งใจที่จะไม่ทำบาปนั้นอีก…พระเจ้าของเรายินดีอภัยให้เราเสมอ
ความตั้งใจที่จะไม่ทำบาปซ้ำซาก คือความตั้งใจที่จะ “ตรึง” ตัวเก่า ชีวิตเก่า นิสัยเก่า เอาไว้บนกางเขนกับพระเยซูคริสต์ เพื่อเปิดที่ให้พระองค์เข้ามาสร้างนิสัยใหม่ ตัวตนใหม่ในฐานะบุตรผู้เป็นที่รัก ซึ่งจะเติบโตและเป็นเหมือนพระเยซูมากขึ้นวันละนิด
ในโอกาสวันอีสเตอร์ และในฐานะที่เพลงนี้เป็นเพลงสุดท้ายในจำนวน 52 เพลงของ W501 เราอยากให้เพลงนี้เป็นเครื่องเตือนใจคริสเตียนทุกคนว่า ชีวิตที่เหลือจากวินาทีนี้…เป็นชีวิตที่มีพระเยซูเป็นเจ้าของ และเรามีลมหายใจอยู่เพื่อพระองค์ ไม่ใช่เพื่อตัวเอง
ขอบคุณพระเจ้าสำหรับพี่ราเมศ คุปตรัตน์ นักแต่งเพลงฝีมือดีที่ได้เขียนเพลงนี้ขึ้น และพระเจ้าได้นำให้พี่เหวิน เรืองกิจ มีโอกาสรู้จักเขา เราจึงได้เพลงที่เหมาะจะเป็นเพลงสุดท้ายของโปรเจ็คท์เพลงนมัสการภาษาไทย 52 เพลงใน 1 ปี รวมทั้งเสียงร้องที่นุ่มลึกของคุณครูคิง พัลลภ ทิมา ที่เพลงนี้ได้ตอบคำอธิษฐานของเขาด้วยเช่นกัน
หลังจากนี้ แม้พวกเราจะพักการทำเพลงไป แต่เรายังไม่หยุดส่งต่อแรงบันดาลใจและเสียงสรรเสริญไปทั่วแผ่นดิน และขอให้เพลงนมัสการยังคงก้องดังอยู่ในใจของคุณเสมอ…แล้วพบกันอีกเร็วๆ นี้
ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ
